Fuerteventura to hiszpańska wyspa, położona we wschodniej części archipelagu Wysp Kanaryjskich, na Oceanie Atlantyckim. Druga co do wielkości i najstarsza (21 milionów lat) wyspa archipelagu, mieści się 100 kilometrów od wybrzeża Afryki. Fuerteventura posiada najdłuższą linię brzegową i ponad 150 naturalnych, szerokich plaż. Najsłynniejszą z nich jest piaszczysta Playa de Sotavento de Jandia, na której każdego roku odbywają się międzynarodowe zawody zaliczane do pucharu świata w windsurfingu.
Jak podaje część źródeł nazwa wyspy została utworzona przez ekspedycję Jeana de Béthencourt, który na Fuerteventurze po raz pierwszy trafił na znaczący opór ludności i był zmuszony ściągać z Hiszpanii posiłki do jej zdobycia. Nazwa pochodzi z francuskiego, języka ojczystego Béthencourta i oznacza „mocną przygodę” (fr. forte aventure). Głównymi miastami wyspy są: Puerto del Rosario, Corralejo, Antigua, Tuineje, La oliva. Warto wspomnieć, że na wyspie walutą jest Euro, podobnie jak w Hiszpanii, w skład której wchodzi wyspa. Jest to jedno z miejsc, które położone geograficznie poza Europą ma Euro jako swoją główną walutę. Jeśli zaś chodzi o klimat panujący na wyspie, to jest ona bardzo suchy. W czasie wiosny występują tu burze piaskowe. Temperatura zaś bardzo rzadko spada poniżej 25 °C, często przekracza 30 °C.
Krótka historia wyspy
Pierwsi osadnicy trafili na wyspę prawdopodobnie z terenu Afryki Północnej. Mieszkańców po dziś dzień nazywani są Mahorero (Majorero) albo inaczej Maho. Słowo to wywodzi się od antycznego słowa „mahos” oznaczającego buty zrobione z koźlej skóry, które nosili rodowici mieszkańcy wyspy. Tutejsze jaskinie zamieszkiwali Guanczowie, którzy posiadali cechy ludzi z basenu Morza Śródziemnego. W epoce antyku wyspa nosiła inną nazwę – „Planaria”. Miało to związek z charakterystycznym ukształtowaniem powierzchni wyspy. W XI w.p.n.e. Fenicjanie przybywają na Fuerteventurę i Lanzarote. Pliniusz Starszy, rzymski pisarz wspomina po raz pierwszy o wyspach Szczęśliwych w swoim dziele „Historia naturalna”. Pod koniec XIV i na początku XV wieku duże zainteresowanie wyspa wykazywali portugalscy hiszpańscy handlarze niewolników i poszukiwacze skarbów. 1405 roku francuz Jean de Béthencourt zdobył wyspę i nadał swoje imię ówczesnej stolicy wyspy Betancurii. Wyspy Kanaryjskie były w 1492 roku ostatnim miejscem postoju Krzysztofa Kolumba przed wyruszeniem w podróż na zachód. W 1835 za stolicę uznano Puerto del Rosario. Dzięki Izabeli II Hiszpańskiej, w 1852 roku wyspa stała się miejscem wolnego handlu. W 1927 roku Fuerteventura i Lanzarote zaczęły należeć do prowincji Gran Canarii. Później w latach 40. XX wieku na wyspie zbudowano pierwsze lotnisko. W latach 60 na wyspę dotarli pierwsi turyści i powstało aktualne lotnisko. Wówczas ruszyły budowy hoteli i infrastruktury turystycznej. W 2009 wyspa została uznana za rezerwat biosfery UNESCO.
W czasie wiosny występują tu burze piaskowe. Temperatura zaś bardzo rzadko spada poniżej 25 °C, często przekracza 30 °C.
